STENBOL, 1/11 2005 — Hûn cenabê wî dinasin: Mehmûd Ehmedînejad. Camêr ji roja ko hat ser hukum heta îro tu carekê jî ji kirta xwe nehat xawarê. Bi her gotina xwe, bi her mesaja xwe di qada navnetewî de ji navê xwe da qalkirin. Ne got Amerîka, ne jî got Ewrûpa. Tevê dinê jê re got divê Îran di pirsa çêkirina çekên kîmyayî û nukleer de guhê xwe bide şîretên civata navnetewî, belê wî qet li tiştên weha nenihart, bêtir bi ser karê xwe de xwar bû. Bi awayê ko dihat gotin û nivîsîn, destê wî di kuştina Qasimlo de û heta di rehînekirina amerîkiyan de jî hebû, belê wî di vê mijarê de jî xwe kerr kir, ne got min kiriye û ne jî min nekiriye.
Qet şik tune ko beyana xwe ya herî balkêş çend roj berê li Tehranê, li pêşberî çar hezar mirovî, di konferansekê de kir. Xumeyniyê nû, cardin çavê xwe girtibû û devê xwe vekiribû. Digot ku, "divê Îsraîl ji ser rûyê erdê were rakirin û ji nexşên dinyayê derkeve." Pêşî kesî nexwest ko bawer bike. Çimkî, tu serokdewletekî ereban jî, bi qasî ez dizanim weha negotibû û evqas pêşve neçûbû. Herê hin tevgerên filîstiniyan, bi psîkolojiya şer carna bêpîriyên weha dikirin, belê di dema hevdîtinên aştiyê û pêvajoya Osloyê de dev ji gotinên weha beredayî berdan. Sedamê ko carna fuze davêt Îsraîlê jî ewqas pêş ve neçûbû. Bi ser de ev camêr serokdewletê Îranê bû û hê çend sal berê, di şerê dewleta wî ya bi ereban re, bi sedhezaran îranî hatibûn kuştin. Îcar beriya ko Xumeynî were ser kar, li Rojhilata Navîn, du dewletên herî nêzik Îran û Îsraîl bûn. Gelo derdê Ahmedînejad çibû?
Vî camêra ha, hêz û teqeta bi tevahiya dinê re dijminatîkirinê ji kuderê distand? Ev Donkîşotê sedsala 21an ji kuderê derket. Ev cesaret û wêrekiya wî ji ko tê. Ma xêr e gidî?
Her tişt li aliyekî, di serî de cira vî camêrê ha qet li xweşa min nediçû. Wî riyê wî yê firk û wan xêzikên tûj ên ser çavê wî huzûra min xera dikir. Min nedixwet ez lê binêrim, ji serokdewletekî zêdetir, dirûvê firarekî girtîgehê pê dixist. Bi taybetî wê xwînsariya wî, qatilekî profesyonel û ji xwe ewle dianî bîra min. Ew li ba min qatîlê Qasimlo bû û kuştina Qasimlo, bi qasî kuştina Kurdistanekê li zora min çûbû.
Belê van rojan, çiqas diçe xwîna min li cenabê Ahmedînejad dikele. Van beyanên wî yên bêminet û bêsixbêr, bêhed kêfa min tînin. Gotina wî ya li ser Îsraîlê, kêfa min zêdetir jê re anî. Ez jê hêvîdar im û înşellah ewê min şermî neke. Heta ez wî wek hêviyek xurt a xelaskirina Kurdistana Îranê dibînim. Çimkî, ez dibêjim Xwedê gotibe herê, vê ev Donkîşot şûrê xwe bikşîne û xwe li kelemekî bixwe. Ev kelêmê ha jî, înşellah wê Amerîka be. Belê ji bo ko Îsraîl jî bi aşkerayî destekê bide Amerîka, sedemê wê jî hazir e. Eger Îsraîl, di şerekî weha de bêalî bimîne pirr eyib kir! Tiştek weha pê nakeve. Wê heta niha çend caran pozê ereban şewitand, wek ko li ereban kir, carekê jî farisan jî wek keriyê pez têxe pêş xwe û bajo wê çi be. De tu dinya xera nabe.
Di şerekî weha de, em kurd jî alî ne. Ne hewce ye ko em vê ve û wê ve bikşînin. Her kî ko di rizgarkirina welatê me de bi awayekî bibe sedem, mala wî hezar car ava. Bila ev nîrê dagirkerî û koletiyê ji ser me rabe, Xwedê ji me re jî mezin e. Hema bila çepê tirk, faris û ereban me bi hevkariya Amerîkayê sûcdar bikin. Ev ji bo me şeref e. Amerîka bi me re hevaltî û hevkariyê dike, em xwe nadin ber? Heta do, wan bi saya Amerîka û Rûsyayê malik li me wêran nekiribû? Hevaltî û dostiya bi Amerîkayê re ji bo wan adet, ji bo me sûc û qebahet e?
Ez carna ji xwe bi xwe re dibêjim, mala wan ne ava be, eger yên wek Sedam û Ehmedînejad nebin, emê çawa vî nîrê koletiyê ji ser xwe bavêjin? Emê çawa miletê xwe yê razayî hişyar bikin û bi ser xwe ve bînin. Emê çawa bi wan bidin fêmkirin ko bi saya vî dînê îslamê em dîn û kole kirine, navên qetlîamên xwe yên wek Enfalê ji sûretên Quranê standine. Serokên weha, bi bêpîrî û hirhopiya xwe, qet nebe carna bala dinê dikşînin ser doza me û bi saya serê wan em jî qêrîn û hawara xwe digîhînin dinê.
Dibêjin carekê ji Xumeynî pirsîn û gotin tu qala biratiya îslamî dikî, ma tu çima heqê kurdan nadî? Xumeynî weha dibêje: "Kurd doza otonomiyê dikin. Min li Quranê nihart, tê de qala otonomiyê tuneye. Di Quranê de ne otonomî, belê serxwebûn heye. Kurdên Îranê kîngê doza serxwebûnê kirine û me nedaye wan?"
Bavo, ez li ser navê birayên xwe dibêjim ko em doza serxwebûnê dikin. Gelo Ehmedînejad li ser vê pirsê çi difikire? |
