STENBOL, 28/4 2006 — Xuya ye ko dewleta tirk cardin, ji 200 hezarî zêdetir leşkerên xwe şandiye ser sînorê Kurdistana Başûr. Ji serê çend rojan ve ye ko li ser vê helwêsta ordiya tirk spekulasyon tên kirin. Xwedênegiravî ewê ordî têkeve Başûrê Kurdistanê û bi vî awayî êrîşî Qendîlê bike. Hin jî dibêjin ko armanca ordiyê raste ras ketina Başûrê Kurdistanê ye. Li gor hin kesan, Emerîka li Iraqê ketiye ritamê û nikare jê derkeve, loma neçar maye ko bangî ordiya tirk bike. Ji ber vê yekê ewê ordiya tirk têkeve Başûrê Kurdistanê û di vê navê de li Iraqê jî rolê ordiya Emerîka bigire ser milên xwe û ewê Emerîka vekişe an xwe bi şûn de bide.
Niha em ji nêrîna paşî dest pê bikin. Carekê, hê beriya şerê Iraqê, dewleta tirk û ordiya wê, ji xwe re bawerî pê anîbûn ko bêyî alîkariya wan, Emerîka bi tu awayî nikare bikeve Iraqê; eger ew ji serê xwe tiştekî weha bikin, ewê li hember Sedam Hisênî bişkên û şeperze bibin. Ev nêrîn her roj ji alî generalên tirk ve di televizyonan de dihat bilêvkirin. Loma tirkan, her ko diçû şertên xwe li ber Emerîka girantir dikirin. Bi giranî ew li ser sê şertan disekinîn: Yek, diviya Emerîka, Başûrê Kurdistanê ji wan re bihêşta; dudo, ewê bi ordiya Iraqê re neketina şer; sisê, ewê Emerîka 26 mîlyar dolar pere bida wan. Dû re daxwaza xwe ya pere derxistin ser 30 mîlyar dolarî.
Bi tezkera yekê adara 2003an tirkan Emerîka li ser piştê hêşt. Gava ko Emerîka bêyî wan li Iraqê xist û rejîma Sedam Hisên hilweşand, tirk şoke bûn. Demekê bi şûn de, gava ko li Iraqê li hember ordiya Emerîkayê êrîşên terorîstan dest pê kirin, cardin kêfa tirkan hat cih û wan got û ewê dîsa Emerîka hewceyî me bibe. Fermandarê ordiya tirk, mesajek dirêj a bi vê naverokê da. Belê tucar roja tirkan nehat. Dîsa jî tirkan, dev ji xeyala ko rojekê Emerîka di binî de bimîne, têkbiçe û bangî wan bike, ew jî herin dersa kurdan bidinê, bernedan. Ew hê jî bi vê xeyalê diqilqilin û xwe dixwin.
Mesela Îranê û Emerîka, ev xeyala tirkan a ketina Kurdistana Başûr cardin vejand. Bi ya min, sedemê ko ordiya tirk li ser sînor bi cih bûye ev e. Ew dibêjin ku, gava Emerîka li Îranê bixe, ewê valahiyek mezin li Iraqê çêbibe û hingê belkî fersend çêbe ko em jî têkevin Kurdistanê. Çimkî çaxê Emerîka li Îranê xe, ewê Îran bixwaze ko şîiyên Iraqê bi tevahî li hember Emerîka rake û li Iraqê Emerîkayê neçar bihêle; heta bike ko Emerîka ji Iraqê bireve. Tirk difikirin ko di rewşeke weha de, ewê Emerîka hawarê ji wan bixwaze, ew jî, bi şertê ko bikevin Kurdistana Başûr û li wir jenosîdekê çêkin, wê vê hawarê qebûl bikin.
Niha min, gellek carên din got. Ne hewce ye ko Emerîka ordiya xwe bajo Îranê. Ewê Emerîka ji hewayê ve, ji jor ve li Îranê bixe û ev yek bi serê xwe têr dike ko Îran ji hev tarûmar bibe. Çimkî Îran dewleteke pîne ye; ji sê perçên mezin pêk tê: Kurdistan, Ecemistan û Ezerbeycan. Di şerê cîhanê yê duwem de jî Îran bû sê perçe, belê hingê bi saya şerê sar cardin bi zorê kirin yek perçe. Ango ne ji Îngilistan û Emerîkayê bûya, niha ji xwe Îran sê perçe bû.
Helbet gava ko Emerîka li Îranê bixe, ewê gelê kurd û ezerî li fersenda azadbûna xwe binêrin. Bi ser de, rejîma Îranê ya despot û dîndar, gelê Îranê kerixandiye. Ew jî ji vê rejîmê aciz in û êrîşa Emerîka wek keysa xelasiyê dibînin.
Em dizanin ko ordiya tirk, bi Emerîka re naçe li Îranê naxe. Belê çêdibe ko di valahiya îdarî û siyasî de, PKKê behane nîşan bide û bikeve Kurdistna Îranê. Ez bawer im, ewê Emerîka jî tiştekî weha qebûl neke. Çimkî Emerîka dizane, îro li Rojhilta Navîn, yên ko ewê ji dil û can pê re bin, kurd in. Ji ber ko berjewendiyên herdu miletan hatine ser hev.
Bi ya min tirk beredayî xwe li ser sînor diwestînin. Di şûna ko ewê li ser sînor mewziyan bikolin û mesref bikin, çêtir e ko ew bi riyên aştîyane li çareserkirina pirsa kurdî bigerin û xwe ji vê fobiya kurdan xelas kin. Bila ne ji bo şer û pevçûnê, hele hele gefxwarinê; ji bo cîrantî û aştiyeke bi rûmet, bi mêvandarî herin ba serok Barzanî. Derê mala wî, ji bo mêvanan li ser piştê vekirî ye; belê ne ji bo dagîrkeran. |
