Nefel

[ ÇARŞEM, 2024-12-04 ] [ BIKE MALPERA DESTPÊKÊ ] [ BÊXE NÊV BIJAREYAN ] [ KONTAKT ] [ INFO ] [ LÊGERÎN & ARŞÎV ]

DESTPÊK

	Nûçe

	Nivîsar

	Kulturmagazîn

	Hevpeyvîn

	Kolumnîst

	Ewrokurd

	E-Pirtûk

	Lîteratûr

	Ziman

	Muzîk

	Foto

	Lînk

E-POSTEYA TE

	Nav (Username)



	Şîfre (Password)





	»E-posteyeka nû bo xwe qeyd bike

REKLAM

KOLUMNÎST

Aqûbet li dîktatorên dî

CIZÎRA BOTAN, 6/2 2011 — Wek hemî neteweyên dinyayê mafê neteweyên misilman yên li Rojhilat Navîn jî heye ko bi awayekî azad bijîn. Ji ne’metên demokrasiyê sûdê werbigrin. Ji wê ava zelal ko ji kaniya demokrasiyê dizêt têr û têr vexwin.

Ji hewaya demokrasiyê heta tu bêjî hilkişînin mêlak û kezeba xwe. Lê mixabin ev çendîn sal in fîr’ewnên hemdem wekî tûlemaran xwe li ser van welatan melisandine, xwîna gelê xwe fir dikin, bes bi tu awayî ji xwînê têr nabin. Hatinên ser’erd û bin’erdên welatên xwe ji bo berjewendiyên xwe û malbatên xwe bikar tînin.

Pirîska ko li Tunusê pêketî û bûyî sedem ko dîktatorek ji holê rabe, her ko diçe geş dibe. Xuya dike ko ew şoreş li Tunisê tenê namîne, di serî de li Misir, Urdûn, Surîye û Erebîstana Siûdî textên dîktatoran dihejîne. Êdî xew li dîktatorên herimiye. Ji tirsan xewa wan nayê. Ji ber ko dizanin dawiya wan jî têt û hilweşindana selteneta wan jî roja dijimêrin êdî serê xwe radikin û mîna maran didanê xwe yê jehrîn nîşanî belengazan dikin.

Belê nîşan didin daku temenê xwe hineke din jî dirêj bikin. Lê haya wan jê nîne ko av di mecraya xwe de diherike. Jiyan jî wî rengî ye, bûyerên dinê jî welê. Êdî şûndehatin tune ye.

Êdî dewr guherîye. Teknolojiyê dinya biqasî gundekî biçûk kiriye. Mirov dikare şev nîva şevê di nav cih û nivînên xwe de bi rêyê înternetê bûyerên li wî aliyê dinê qewimî bişopîne. Piştî ko mirovên belengaz yên di bin lingê dîktatoran de dikin nalenal ev derfet bi dest xistin û dîtin ko li deverên din yê dinyayê xelk bi awakî azad dijîn êdî qîma wan jî nayê.

Ew jî dixwazin ko di welatê wan de demokrasî saz bûbe. Ji ber wê çendê rabûne ser piyan. Ti tank û topên zordestan nikarin wan bisekinînin. Lewra dema miletekê biryar girt ko ew xwe bixwe birêve bibe êdî ti hêz nikare xwe li pêşberî wî bigre

Yek ji wan welatên ko di bin zulm û zordariya dîktatoran de dîjî û gelê wê ji hemû mafên însanî bêpar hatîye hiştin jî Surîye ye. Wek tê zanîn di vî welatî de qederek Kurd jî dijîn. Ez dibêjim dijîn, lê belê ji jiyan, çi hal! Ji gotina “dijîn”ê re şahid lazim e.

Gelê Surîyeyê çiqeder di bin zulmê de be herêma ko Kurd lê dijîn du qatan hê bêhtir e. Çi qeder zulm li gelê Surîyeyê tête kirin li Kurdan du qatî. Lewra li vî welatî de Kurd hêjan nebûne hemwelatî, hêjan ji mafê hemwelatîbûnê bêpar in. Di vê serdema ko xelk û alem ber bi ezmanan ve diçin de…

Erê di vê serdema bîstûyekan de hêjan navên Kurdê Surîye di ti defter û qeydan de derbas nabe. Nasnameya wan tune ye, ji wan re “ecnebî/bîyanî” tête gotin. Nikarin neguhêzbareke (xeyrî menqûl) xwe bifiroşin, bikirrin.

Ji ber wê çendê ji hilweşîna textên dîktatorên herêmê re çiqas kêfa me bêt, ji ya Surîyê ra du qatan, em ji azadiya gelên herêmê re carekê kêfxweş bibin, ji azadiya gelê Surîyê ra du carî em kêfxweş dibin.

Lewra pêşiyên me gotine: “Lêv ji didanan pêştir in.”

-----------------------------------

Nivîskar: ABDULKADIR BÎNGOL abdulkadirbingol@gmail.com
Weşandin: 2011-02-06
Xwendin: 7406