STOCKHOLM, 17/4 2007 — Berî ko brêz Mesûd Barzanî qala meseleya Diyarbekirê bike, bi heman gotinan brêz Celal Talabanî jî ew gotin berê bi kar anîbûn. Ji ber çi ye ez nizanim, lê ne kurdan û ne jî tirkan gotinên Talabanî ew qasî cidî fahm nekir û mesele zêde dirêj nebû.
Ev çen roj in, ji ber ko Mesûd Barzanî qala Diyarbekirê û kurdên bakurê Kurdistanê kiriye, qiyamet rabû ye. Ji ber zirt û fort û xwerakişandina tirkan dê weledê xwe avêtiye.
Ew çavsoriya tirkan li hêlekê; mineta wan li serê giyarê hanê be û ew ji bavê xwe bêminet in. Bi gotineke dinê, me ji hevdu fahm kiriye.
Di rewşên weha de, tiştê ko li kurdan dikeve ew e ko li hemberî qeşmeriyên çavsoran bêreaksiyon nemînin û li hêjayêyên xwe yên neteweyî bixwedî derkevin. Ev reflekseke miletî û însanî ye.
Di vî warî de – ne bi xurtî be jî – kurdan piştgiriya serokê Kurdistanê kir. Hin kesan bi nivîsên xwe û hin kesan jî bi daxwiyanî û îmzeyên xwe… Ev hiseke netweyî ye ko divê hevwelatiyên kurd bê reaksiyon nemînin. Kîjan rojê be jî divê li dijî neheqî û bêbaviya tirkan bisekinin; lê ji hêla din ve divê mirov çend têbiniyan jî dest nîşan bike.
Bi bawriya min, kurdên başûrî tu carî wek kurdên bakurî di meseleya neteweyî de Kurdîstanî nafikirin…
Gava ko brêz Barzanî û Talabanî qala Diyarbekirê û kurdên bakur dikin, qesda wan çi ye?
Gelo wan hêzeke bi dizî li bakurê Kurdistanê ava kiriye ko haya me jê tune ye?
Bi qandî ko tê zanin heta bi niha kurdên başûrî siyaseteke stratejîk ji bona bakurê Kurdistanê ava nekiriye û piştgiriyeke berbiçav nedaye tu hêzên bakurî. Herweha hewil nedane ko hêzeke nuh ava bibe ko ew bikare li gora berjewendiyên wan hereket bike. Lê teva her tiştî jî kurdên bakurî li hemberî kirinên serdestên Kurdistanê bêhelwêst nemane/namînin.
Ev serê 15 salan e ko kurdên başûrî xwedî desthilat in û îmkanên baş di destên wan de henin, lê heta bi niha jî wan ji bona pêşerojê tu piştgiriyeke berbiçav bi kurdên bakurî re nekirine, yan jî ez weha zanim.
Heta bi niha jî kurdên başûr hewil nedaye ko têkiliyeke bi şexsiyet bi kurdên bakur re deynin ko ew ji hêla siyasî ve bibin hêz û qawetekê. Heger ew bixwazin/wan bixwestaya, heta niha karîbûn/dikarin ne hêzek tenê, çend rêxistinên bakurê Kurdistanê bibin qawet û civatê organîze bikin; li gora hêza xwe midaxekeyî pêvajoyê bikin. Kurdên başûrî dikarin bi sedhezaran dolaran li tiştên hewante xerş bikin, lê nafikirin ko piştgiriya 30 milyon kurdên bakurî bikin. Welatên herî bipêşdeketî – ji bona berjewendiyên xwe be jî – li hemû deverên dinyayê, cîhên ko menfeet, tevlihevî û teşqele lê hebe, li gora xwe hevalbend û mutefîkan ji xwe re çê dikin, lê birayên me yên başûrî, ji bona welatê xwe, ji bona mesleheta miletê xwe be jî tiştekî weha nakin.
Min bi xwe heta bi niha jî fahm nekiriye bê ew çima vê yeka hanê nakin, yan jî dikin ez nizanim… Hin qeneetên min di vî warî de hene ko ez di vê dema kirîtîk de naxwazim bi lêv bikim, lê bi rastî jî ew tu carî di meseleya kurdên bakurî de stratejîk nefikirîne/nafikirin.
Gava ko rewş weha be, ew bi kîjan aqil û qawetê bawer dibin ko wan gotinên mezin dikin ko mesûliyeta wan ew qasî giran in? Her çi qasî em li hemberî dost û dijminan piştgiriya wan gotinan dikin jî, sînorê rastiya wan heta bi kê derê ye?
Lê tiştekî din jî heye ko divê ez destnîşan bikim da neheqî li kurdên başûrî neyê. Mimkun e ko ew alîkariyê dikin, lê kurdên bakurî bêkêr in, ew nikarin xwe li ser lingên xwe biedilînin û alîkariya ko bi wan re tê kirin jî belawela dikin.
Teva hertiştî jî gotinên Barzanî û sekna wî ya siyasî dilê me rehet dike, em bi helwêstên wî serbilind in û heta ko ew xwediyê vê helwêsta bi şexsiyet be, divê kurdên hemû dinyayê piştgiriya wî bikin. Di vî warî de, li hemberî dost û dijminên Kurdistanê, her kurd xwedî berpirsiyarî ye. Em bi hezaran sahîfeyan jî di vî warî de binivîsin, têrê nake.
***
Têbiniyeke piçûk: Ji bona teksta daxwiyaniya "Em piştgiriya helwêsta serokê Kurdistanê dikin" piştî ko wexta hatibû dayin tije bûbû û ew li gora wê wextê - bi navê 202 kesan- hatibû belavkirin, li pey wê wextê gelek kesên dinê jî bi rêya e-maîl û telefonan da diyarkirin ko ew jî dixwazin îmzeya wan li binê wê daxwiyaniyê hebe. Em sipasî wan kesan dikin ko dilsoziya xwe ya di vî warî de nîşan da, lê mixabin ko me nikarîbû em navên wan li wê lîsteyê zêde bikin, ji ber ko ew li gelek deveran hatibû belav kirin û serrastkirina wê gelekî zahmet bû. Loma jî em hêvî dikin ko ew ciwanmêr û ciwanik dê li me bibûrin.
|
