STENBOL, 7/3 2011 — Bi fermana Abdullah Ocalan Muhsîn Kızılkaya, Şivan Perwer û Mehmet Metiner bi kuştinê hatin tehdît kirin. Ocalan di hevdîtana 18-ye sibata borî ya digel aboqatên xwe dibêje: “Ez dixwazim di heqê Şivan û wan de tiştekê bêjim. Ez naxwazim navê Mehmet Metiner û Mîroğlu hildim jî. Lê divê hindek van 'bêdeng' bikin, nemaze yên wekî Muhsîn Kızılkaya”.
Piştî van gotinên Ocalan, rêxistina ko navê wê tevli gelek bûyerên xwînî bûye, “TAK-Tayrên Azadiya Kurdistanê” an jî “Fedaiyên Rêber Apo”, gotinên Abdullah Ocalan wekî ferman girtin ser xwe û biryar girtin ko kesên navborî û yên wekî wan “bêdeng” bikin. Gelo Abdullah Ocalan ji bo çi dixwaze mirovên tenê xwedanê qelem û gotinê ne bên “bêdeng” kirin? Abdullah Ocalanê ko li grava Imraliyê bi her awayî di bin kontrola dewletê de ye, bi çi awayî dikare van tehdîdan bike?
Şivan dengê azad yê ruh û dilê kurd û Kurdistanê ye, ti hêz û mercî nikarin bi qasî deriziyê jî vê heqîqetê ji cihê wê bilivîne. Şivan çi dike, strana xwe li kû dibêje an jî ji kî alî û şexsiyetên siyasî re çi dibêje bila bêje, xwenenasî ya herî mezin e ko hinek rabin li ser navê kurd û Kurdistanê zimanê xwe dirêjî Şivan bikin an jî tevlî bextereşiyeka tehdîda li ser Şivanî bibin.
Muhsîn Kızılkaya jî kurdekî herî zelal yê ji serekaniya kurd û kurdayetiyê ye. Ji bilî birayê wî yê mezin Seydayê Abdulqadir* mirovekê dî wekî wî hakimê edebiyata kurdî ya devkî; metolok, destan û stranên kurdî min nedîtiye. Stranek, lorikek ya kurdî li kû hebe miheqeq ew xwe digihînê wê. Ew di hevpeyvînek ya ko digel wî hatî kirin de dibêje “Dema ez zarok bûm, jiyan bi hemî zelaliya xwe ve kurdî bû. Min wesa dizanî ko Xwedê jî tenê kurdî dizane.” Wî heya niha 11 kitêp nivisîne, ev kitêp her çend bi zimanê tirkî bin jî hemî bi wî ruhê dêrînî yê kaniya kultura kurdî nivîsîne. Wekî dengê Şivan qelema Muhsînî jî zîz û zelal diherike.
Mehimed Uzun hîmek yê rûmetê yê edebiyata kurdî ye. Pêşiyê bi wergerên Muhsîn, Mehmet Uzun di dinyaya edebî ya tirkî de hat nasîn û paşê berhemên wî li ser tirkî re bo zimanên dî yên dinê hatin wergerandin. Muhsîn ne tenê berhemên Mehmet Uzun belê berhemenên gelek nivîskarên dî Yên kurd yên wekî Firat Cewerî û Hesenê Metê û gelekên dî jî wergerandin tirkî. Her wî “Xadim”a Selehaddin Bulut jî wergeran tirkî. Ew evîndarek yê edebiyat û gotinê ye.
Nêzîkî 20 salan e ez Muhsîn nas dikim, heya niha rojekê tenê jî bang li tundûtîjî an jî şidedê nekiriye; alîgiriya ti partiyên siyasî jî nekiriye; tenê karê wî nivîsandine û beyankirina dîtinên wî ye.
Baş e rêxistinek qet nikare hevokeka kurdî bi serarst û li gorî fonetîka kurdî bixwîne û serokek yê qet rojekê tenê bi qasî serê deriziyê evînek ya kurdînî di dilê wî de çêne bûyî, çima dixwaze Muhsin “bêdeng” bibe?
An jî Mehmet Metiner, ferz bikin ko qet ti dîtin û gotinên Mehmet Metiner li xweşa we naçin. Lê ew jî mirovek tenê xwedanê gotin û qelema xwe ye. Mirovê ko tenê xwedanê qelem û gotinê, li gorî çi exlaqî dikare bi kuştinê bêt tehdît kirin. Orhan Mîroğlu ji xwe canek yê wî hebû wî ew canê xwe jî digel Musa Anter da bû, niha jî ji xwe re “belaş” dijî. Bihêlin kurdiniyê kurdperweriyê. Ferz bikin generalek nîjatperestê tirk û bi hemî gotar û nivîsên xwe li djî kurdan e, lê miteqawît û sivîl e hon dê çima wî bi kuştinê tehdît bikin?
TAK-mak çîrok e. TAK rast- rast PKK ye û hemî tehdîden li ser sivîlan jî ji Imraliyê diçin.
Di komalgeha sivîl û medenî de tehdîtkirina mirovek sivîl yê/ya ji derveyi karên sîvil ti karek dî ne heyî, tehdîtkirina hemî komalgeha sivîl e. Ji kîjan alî ve hon lê dinêrin binêrin, hon qet nikarin lojîkek an jî aqilekê exlaqî û hiquqî ji vê tehdîdê re bibînin. Lê navê û aqilek yê vê kiryarê yê nemeşrû heye: Teror! Vêca kî bi çi mebestê vê terorê bi kar tîne bila bîne, yêk mebesta terorê li Kurdistanê û Tirkiyeyê heye, ew jî têkdana azadiya kurd û Kurdistanê ye, têkdana hêviya her ferdek kurd ya bo dahatûyê ye. Hewce ti durûtî û bêexlaqiyan nake. Mirovek xwe kurd bihesibîne sifat û statuya wî çi dibe bila ew be ew kurd e. Ti kurdiniyeka Abdullah Ocalan an jî hinek dî bexşî ti kurdan bike tune. Heya niha mirovê kurd yê ko bi aşkere deklere kiriye ko ew di xizmeta dewleta tirk de ye, Abdullah Ocalan bi xwe ye. Lewma bi navê azadiya kurd û Kurdistanê tîrkirin û bêperwakirina terorê li ser kurdan, bêexlaqiya herî mezin e di dinê de. Tarîxê bêexlaqiyeka dî ya wiha mezin nedîtiye. Heya niha kurd 24 saatên di bin xetera tehdîda dewletê ya aşkere de bûn, niha êdî ev tehdîd êdî raste-rast bi riya PKK-ê tê kirin. Di dinê de kesê pespayetiyek wiha nedîtiye.
Webalekî mezin yê vê bêexlaqîyê li ser milê kurdan bi xwe ye, ji nav “mazbata”ya hemî parlamenterên BDP-yê xwîn direje. BDP-ya li himberî tehdîda li ser sivîlan bêdeng dimîne, her tiştê xwe direwîn derdixe, 40 milyon kurd jî Ocalan û BDP-yê re bibin fedaî jî, ev, vê rewşa wan ya derewîn serrast nake.. .Yên cesaretê didin vê prosesa bi xwîn ne tenê kurdên “apocî” ne, kurdên derveyî Abdullah Ocalan jî bi bêdengiya li himberî bêperwatiya “apocîtiyê” arîkariyê didin vê prosesa wijdanqirêj. Niyeta wan çend pak jî dibe bila bibe, lîberal û demokratên tirk jî şîrikên vê bêwijdaniyê ne. Li ser navê dilnehiştina kurdan çavê xwe ji terora Abdullah Ocalan û rêxitina wî re digirin.
Ji aliyê dî Serokwezîrê tirk Recep Tayyip Erdoğan û wezîrê nav xweyî yê tirk Beşîr Atalay jî di nava vê bêexlaqiyê de ne. Abdullah Ocalan bi her awayî di bin xizmet û kontrola dewletê de ye, şik ji vê nîne. Veca çawa çê dibe ko Ocalan her roj dikare ko ji wir tehdîdan li xelkê bike, an jî şerî bide destpê kirin û an bide rawestandin? An jî Imralî kelaha tenê ya Ergenekonê ye ko hêj ne ketiye? Di cihê Erdogan û Atalay polîsa têxin dûv xelkê, divê bersîva vê pirsê bidin ka çawa çêdibe ko Abdullah Ocalan dikare ji Imraliyê terorê li kurdên sivîl bibarîne?
* Sê kitêbên serekaniya gotara kultura kurdî yên Seydayê Abdulqadir hene, ew mamostayê yekê yê Muhsîn e. |
