Nefel

[ ÇARŞEM, 2024-12-04 ] [ BIKE MALPERA DESTPÊKÊ ] [ BÊXE NÊV BIJAREYAN ] [ KONTAKT ] [ INFO ] [ LÊGERÎN & ARŞÎV ]

DESTPÊK

	Nûçe

	Nivîsar

	Kulturmagazîn

	Hevpeyvîn

	Kolumnîst

	Ewrokurd

	E-Pirtûk

	Lîteratûr

	Ziman

	Muzîk

	Foto

	Lînk

E-POSTEYA TE

	Nav (Username)



	Şîfre (Password)





	»E-posteyeka nû bo xwe qeyd bike

REKLAM

KOLUMNÎST

Spas bavo – spas Elîyê Mele Tahîr

STOCKHOLM, 9/3 2009 — Wek her bavekî kurd, Elîyê Mele Tahîr jî timî behsa bavê xwe, jîyana wî û serpêhatîyên wî dikir. Bi serpêhatîyên bavê xwe serbilind bû, gava behs dikir pê kêfxweş dibû. Lê bûyerek hebû ko timî behsa wê dikir.

Mîna ko tê zanîn kurdan di sala 1925an de di bin serokatîya rêxistina Azadî û rêberê wê Sêx Seîdî de li dij Komara Tirkan û ji bo avakirina dewleteke kurdî serî hilda.

Ez li vir ji vegotina bavê xwe beşdarbûyîna kalikê xwe Mele Tahîr ya li serhildanê dinivîsim.

Li gorî ko bavê min digot:

“Piştî ko li Pîranê tifing teqîyan û esker hatin kuştin Şêx Seîd û kesên ko pê re bûn, tên Hezanê. Şêx Seîd dibe mêvanê Şêx Selîmê Hezanê. Birayê Şêx Seîd, Şêx Evdirrehîm jî dibe mêvanê bavê min ko ji mêj ve dostên hev bûn.

Şêx Seîd ji Şêx Selîm daxwazê dike ko tevî wan bibe, lê Şêx Selîm jî li gorî xwe hin sebeban destnîşan dike û beşdarî wan nabe. Lê bi awayekî aktîv li dij wan jî nasekine. Di meseleya serhildanê de pasîf dimîne.

Roja dotirê diçin Licê. Ji gundê Hezanê tevî bavê min çar kes beşdarî şerê Şêx dibin. Licê dikeve destê kurdan, paşê li Dara Hênê giregirên kurdan dicivin û berê xwe didin Dîyarbekirê. Bavê min bi wan re diçe, lê ji Dîyarbekirê ew diçe cepheya Sêwregê.

Piştî ko Şêx Seîd nekarî Dîyarbekirê zemt bike û ji wir vedikişin, kurd belav dibin û eskerên Şêx Seîd vedigerin gundên xwe.

Bavê min jî tê malê. Lê ji ber ko Şêx Seîd bi ser neket û hat girtin, di nav kurdan de gelek tiştên xirab çêbûn. Fesadîyê dest pê kir, gelek kesan ji bo bikevin çavê hukumetê gilî û fesadîya eskerên Şêx Seîd kirin.

Hin kes çûn û gilî kir ko bavê min beşdarî serhildanê bûye. Ji bo îfadeya wî bigirin gazî bavê min kirin. Bavê min çû Licê, li wir ew girtin û şandin mehkemaya Xarpêtê.

Bavê min tevî gelek kurdan li Xarpêtê li zindanê ma. Yek ji hevgirtîyan Necmedînê muftîyê Xarpêtê bû ko bavê min timî behsa wî dikir.

Bavê min neh mehan li zindanê ma, piştre derxistin mehkemeyê, ji ber nebûna delîlan bavê min serbest berdan.

Bavê min digot eskerên Şêx pir bûn, lê tifingên wan tune bûn, gelek ji wan hima çi bi dest ketibû, rahiştibûn û dabûn dû Şêx.

Bavê min timî bi serpêhatîyên xwe bi rêzdarî û rûmeteke mezin behsa Şêx Seîd dikir…”

Min li vir bi awayekî pir kurt vebêjîya beşdarbûna kalikê xwe ji devê bavê xwe nivisî.

Elîyê Mele Tahîr,

Spasî te dikim ko te bi serbilindî behsa vê serpêhatîya bavê xwe dikir.

Spasî te dikim ko min kurdbûna xwe ji vebêjîya te hîs kir û nasî.

Spasî te dikim ko min cara ewilî di 12-salîya xwe de alfebeya kurdî ya M. Emîn Bozarslan li malê dît û bi balkêşîyeke mezin hewl da ko bixwînim.

Spasî te dikim ko te carinan ji Mem û Zîna Xanî ya bi elîfbaya erebî ji me zarokan re hin parçe dixwendin.

Tu niha li ba bavê xwe, hûn pêkve li dîwana Şêx in.

***

Ji hemî dost, heval, nas û wan kesan re pir spas dikim ko bi e-maîl, telefon û hevdîtinê bûn hevparê xemên wefata bavê min.

-----------------------------------

Nivîskar: SERDAR ROŞAN rosan21@nefel.cim
Weşandin: 2009-03-09
Xwendin: 11278