Nefel

[ ÇARŞEM, 2024-12-04 ] [ BIKE MALPERA DESTPÊKÊ ] [ BÊXE NÊV BIJAREYAN ] [ KONTAKT ] [ INFO ] [ LÊGERÎN & ARŞÎV ]

DESTPÊK

	Nûçe

	Nivîsar

	Kulturmagazîn

	Hevpeyvîn

	Kolumnîst

	Ewrokurd

	E-Pirtûk

	Lîteratûr

	Ziman

	Muzîk

	Foto

	Lînk

E-POSTEYA TE

	Nav (Username)



	Şîfre (Password)





	»E-posteyeka nû bo xwe qeyd bike

REKLAM

KOLUMNÎST

Heger Mesûd Barzanî ne eşîr û neqşibendî bûya min hewqasê jê hez nedikir

STOCKHOLM, 6/10 2008 — Heger em kurd miletek bin em dê bi xweserî û dirûvên xwe yên civakî û xwezayî yên taybet ve ji miletên dî cida bin. Di civaka kurdan de hinek faktorên esasî hene ko heta niho nehiştine em asîmîle bibin û di nêv miletên serdestê xwe de têkbiçin. Eşîret û terîqet du ruknên herî xurt yên miletê kurd in ko em xwe lêdigirin û pê organîze dikin û dikarin bi wan xwe li hemberî miletên cîran jî biparêzin.

Gelek caran mirov dixwîne ko kemalîstên tirkan û kurdan û digel wan jî jakoben û hinek “nasyonalîstên” ewropî û biyanî dema behsa struktura civaka miletê kurd dikin behsa rola eşîret û terîqetan di civaka kurdî de dikin û wê wekî diyardeyeka negatîv yan jî wekî diyardeyeka lawaziya siyaseteka “nasyonal” û milî dibînin.

Em tirkan û dijminahiya wan ya di bin her kirasekî de li hemberî miletê kurd danin aliyekî ji ber mantiq û îz‘an ji fikr û tawanbariyên wa re nîne. Lê belê gelo çima dema yekî ewropî behsa struktura eşîrî û terîqetî ya civaka kurdan dike hinek ji me kurdan yekser radibin ser piyan û dibêjin “derewan nekin, bêbextiyan nekin, em ne eşîr in, terîqet jî ne tiştek in û ji kurdan sekûlertir ti milet li Rojhilata-nêvê nîne”.

Ev helwêst helwêsteka ewromerkezî ye, helwêsteka jakoben û fransî ye, helwêsteka stalînîst û faşîzan e. Bala xwe bidinê yên ko di rewşên wiha de reaksiyonên dijwar nîşan didin û kirasê xwe diqetînin kevnemarksîst, miswedeyên stalînîzmê, kemalîst û jakobenîstên kurd in.

Carekê digel nebûna “dewleteka neteweyî” ya kurdan heger heta îro miletê kurd karîbe xwe li hemberî miletên serdest tirk, ereb û farisan biparêze ji bilî hinek sebebên dî ew di dereceya pêşiyê de xêra sturuktura eşîrî û terîqetî ya miletê kurd e. Bi xêra wê struktura eşîrî me karî em xwe li hev bigirin û çeperekê danin nêvbera xwe û miletên dî. Bi xêra wê struktura terîqî me karî em xwe li hev bigirin û herçend misilman jî bin lê belê ne tirk, ereb û faris bin.

Herçend kurd û tirk herdu jî misilman û sinî bin jî lê belê (elewî û kurdên êzidî ne tê de) mezhebê kurdan şafiî ye û yê tirkan henefî ye. Bi xêra Mewlana Xalidê Neqşibendî yê şehrizorî şêx û rêberên terîqetên Kurdistanê, Tirkiyeyê, Sûriyeyê, Iraqê û heta hinek cihên Îranê û Erebistana Siûdiyê jî kurd in û piraniya tirkan mirîdên şêxên kurd in û kurd nabin mirîdên tirkan.

We qet fikiriye ka çima rêberê PKK-ê Abdullah Ocalanê kemalîst û jakoben ji kurdên neqşibendî û nemaze ji familyeya barzaniyan ya neqşibendî û eşîr aciz e? Ji ber bi xêra struktura eşîrî û girêdanên terîqî familyeya barzaniyan û serokê Kurdistanê Mesûd Barzanî rê li ber planên kemalîstan û tirkan yên tinekirin û asîmîlekirina miletê kurd digire.

Dewleta tirkan bi destê rêberê PKK-ê Abdullah Ocalanî di van sih salên dawiyê de şerê serokeşîr û şêxên kurdan kir da Tirkiye bikare bi hêsanî civaka kurdî ji ber hev derxe û asîmîle bike û her ferdekê kurd bike “wetendaşê” dewleta tirkan. Ji ber hindê jî Abdullah Ocalan bi gelek minasebetan dibêje avakerê komara tirkan Mustafa Kemal Ataturkî dewleta tirkan ava kir lê belê esasên wê saxlem nekir û dibêje ew dê karê Mustafa Kemal Ataturkî yê nîvçe temam bike.

Vêca divêt em xwe ji propagandayên ewromerkezciyan, kemalîst û jakobenan xelas kin çimkî parametreyên me û wan ji hev nagirin. Li gor wan eşîret û terîqet ne baş bin li gor me herdu dikarin faktorên xweparastina li hemberî dijminên me bin.

Heger ne bi xêra wê struktura eşîrî bûya familyeya barzaniyan nedikarî desthilat li Kurdistanê hebe. Familyeya barzaniyan bi xwe ne eşîret e. Ew malmela û şêx in û li devera Barzan ne eşîreta wan heye û ne jî milk û emlakê wan heye. Familyeya barzaniyan rêberiya konfederasyoneka ji eşîran pêkhatî dike û bi wê rêyê gehişt qunaxa îro ya avakirina dewleteka federal li başûrê Kurdistanê.

Heger sibe îmkana avakirina dewleteka serbixwe-neteweyî ya kurdî jî çêbe dê her li ser destê familyeya barzaniyan ya ko dizane qîmetê eşîret û terîqetê çi ye çêbe û bi destê “wetendaş” û “xizmetkarên” dewleta tirkan çênabe û qet û qet bi destê têkçûyên siyasî û fikrî yên “şelafê nanê xwe yê rojê” çênabe.

Ew dewleta serbixwe-neteweyî ya kurdî ko ez dixwazim ava bibe ne şert e li ser esasê parametreyên dewleta Fransayê yan Tirkiyeyê ava bibe. Di wê dewleta serbixwe ya kurdî de ez dixwazim ko struktura eşîrî jî parastî be û terîqetên kurdan û nemaze terîqeta neqşibendiyan xurt be.

Heta niho jî gelek dewletên serbixwe-neteweyî li Ewopayê û li Rojhilata-nêvê bi sîstema qraliyetê tên îdare kirin û heger dewleteka kurdî ya serbixwe ava bibe çima ne qraliyet be?

Lewra dema ko hinek rexneyan li aliyên baş yên civaka me digirin û dibêjin demarê eşîrî û terîqî yê kurdan xurt e divêt em nekevin ber bayê parastinê û wê wekî tawan nehesibînin. Divêt me ew cesaret hebe ko em bibêjin: “Ya ko hon xirab dibînin em baş dibînin çimkî hebûna me bi wê têt parastin.”

Di nêv rêberên siyasî yên kurd de ez herî zêde ji serokê Kurdistanê Mesûd Barzanî hez dikim çimkî kultura eşîrî li cem wî heye û çimkî ew neqşibendî ye. Ez jî wekî neqşibediyekî ji terîqet û rêya wî hez dikim.

-----------------------------------

Nivîskar: ARIF ZÊREVAN zerevan@nefel.com
Weşandin: 2008-10-06
Xwendin: 7996