STENBOL, 28/4 2006 — Rejîma derewan. Pêgirên (pivot-mesnet) avakirin û li ser linganmayîna dewleta tirk, ji referansên meşrû yên heqîqet û edaletê wêdetir, li ser derewan in. Piştî şerê cihanê yê yekê û nemaze piştî muterekeyê konjonktura dinê derfet da ko, dewleteka tirka nîjatperest li ser ‘teoriyeka’ kemalîst -ko ev ‘teorî’ ji xeynî tedbîrên pratîk yên faşîzan pêvetir, ti cewherek dî yê demokratîk û însanî ji xwe re wekî norm nabîne û ti pêgirên wê yên felsefeyî û ehlakî jî nînin- bê ava kirin.
Nemaze Brîtanya û Yekîtiya Sovyetan ji bo pêşiyê li yek bigrin û li gel hev nebin hemsînor pêwîstiya wan bi dewletaka ‘tampon’ hebû. Lewra avakirina dewletaka nîjatperesta tirk ji bo wan qet ne problem bû; heta di berjewendiyê wan de bû û lewra ko van herdu hêzên serekî (Brîtanya-Rusya) her yêkê ji aliyê xwe ve arîkarî dan avakirina rejîma tirk. Vê dewleta tampon di dema “şerê sar” de jî, ji bo NATO-yê roleke baş lehîst û bi xêra vî rolî jî hemî mieseseyên xwe yên dewletbûnê yên nîjatperest xurt û ava kirin.
Hemî analîzên cidî yên ko di aliyê heqîqet û mefhûmê edaletê û normên demokratîk û beşerî de, li ser zihniyeta dewletbûna vê rejîmê hatinê kirin û tên kirin, baş li ber çavan radiêxin ko hemî pêgirên vê dewletê li ser derewan hatine avakirin û zihniyeta vê rejîma tirk, li gel hemî heqiqetên beşerî yên vê cografyaya ko li ser jiyan dike de jî, di şer û pevçûnê de ye. Li gor zihniyeta rejîma tirk, hemî milet- gel û welatên li ser dinê dijîn dijmin in: ermenî dijmin in, rum dijmin in, ciho dijmin in, Yekitiya Ewropa dijmin e, Emrîka dijmin e, dewletên dorûber jî kembera şer û fesadiyê ne! Her li gor vê zihniyetê ‘kurd’ qet tune ne û konsepta hebûna kurdan, ji bo tinekirina tirkan, dijminan derxistiye navê. Nemaze bi xirabûna strekturê statukoya Rojhelatina-nevê (ji destpêka şerê Iraqê yê yekê -1990- û heta dawîlêhatina rejîma Sedam -2003) re rejîma tirk yekser ketiye bin tirsa têkçûnê û di mijara kurd û Kurdistanê de, ji derewan û fêhlbaziyan pêvetir tiştek dî nade pêş…
Vêca ger em bên ser mijareka “aktuel”; mijara “şerê di navbeyna Partiya Karkerên Kurdistanê û rejîma tirk de”; li vir jî, mirov ji xeynî derew, durûtî û kumpasên pîs yên dewleta tirk pêvetir li tişteke dî rast nayê. Mirov dibîne ko rejîma tirk, di konsepteka xwînrêjî û gemarî de, PKK-ê ji xwe re wekî aparateka prudîksiyona argumentên derewan yên ko pêwîstiya wê jî heye, bi kar tîne. Her çi aliyê daxilî û derveyî (Yekitiya Ewropa, Emrîka hwd.) ko daxwaza pêkanîna normên demokratîk û beşerî ji rejîma tirk bike, ev rejîm di cih de PKK-ê îşaret dike. Desthilatdarên tirk, her wekî ko hemî dinê, PKK-ê peşberî rejîma tirk bi kar bîne û rejîm jî gelek masum bê, wesa PKK û terora wê dixin rojeva xwe ya yasayî, siyasî û dîplomasî; nemaze ji bo generalên tirkan PKK nîmetek wesa ye ko qet nayê dîtin!
Her ko desthiladariya kurdan ya başûrê Kurdistanê gavekê berûpêş ve diavêje, rejîma tirk hêj pêtir xwe bi “benê” PKK-ê ve girê dide û ne tenê desthiladariya kurd hemî dostên kurdan bi arîkarîkirina PKK-ê tawanbar dike!... Her wekî ko serokê PKK-ê û baregehê revebirina PKK ne li Imralî û ne di bin kontrola rejîma tirk de be!
PKK ji kû derket, çawa derket? Çawa dest pê şerî kir; ev şer pêşber kê kir? Vî şerî çi feyde, çi zerar da kurdan? Dawiya dawî Abdullah Ocalan çawa hat Tirkiyê û çawa bi eşkere got “ez di xizmeta dewleta tirk de me”? Em wan pirsan û bi sedan pirsên wekî van û bersîva wan hemiya danîn aliyekê.
Fakteka gelek eşkere heye ko, di hezîran 2004-ê de, biryara ji nû ve destpêkirina şerê PKK-ê ji Imralî bi riya abuqatên Ocalan re çû Qendîlê an her cihekê dî. Gruba ko ji PKK-ê weqetiyayî (PWD-Partiya Welatparêzên Demokrat) bi xwe bû şahidê vê biryarê. Yanî li ser riza, pêwîstî û daxwaza rejîma tirk, PKK/Kogra-gel ji nû ve dest pê şerî kir û ev şer hêj berdewam e. Seytereya “Imralî” li ser PKK-ê mitlaq e! “Imaralî” jî bi hawayekê mitlaq di bin xizmeta rejîma tirk de ye. Her gav navguhoritina PKK-ê û plan û programa wê ya kar û wezifedarkirina her kadroyekê wê yê “rêvebir” li ser dêstê efserên îstixbareta tirk, bi “dîrektîfên Imralî” pêk tên. Ji bo karên reş-tarî di destê rejîma tirk de PKK bûye aparatekê gelek “efektîf”
Bo nimûne; ji bilî îşaretpêkirina têkilîyên tarî yên generalê duyê Yaşar Buyukanit, sedemek dî yê ji wezîfeavêtina sawciyê xwediyê Îddianemaya Şemzînan ew bû ko, sawcî tesbît kiribû ko, kesekê bi navê Orhan Tekin hem li baregeha navendî ya jendermeyan (Ankara-Güvercinlik Eşref Bitlis Kışlası) dimîne û hem li gel PKK-ê dixebite û di heman demê de jî qaçaxçîtiya sîlahan dike. Sawcî xwestîbû ko kumandarê giştî yê jendermeyan di derbarê vî kesê navborî de agahdariyê bide; lê ev daxwazî bû belaya serê wî… Her wiha berî niho eyamekê serefserekê tirk li Elezîzê hat kuştin.Ger binê vê bûyerê bêlekolîn, dê derbikeve navê ko serefserê bi navê Alim Yılmaz (Yarbay Alim Yılmaz) bi destê rejîmê hatiye kuştin ji ber ko îddia ew ko ev efser zelamê Fethullah Gulen bû û her tehdîta kuştinê li ser wî hebû… A dîtir ger xelkê bi xwe, peyayên Yaşar Buyukanit li Şemzînan li ser kar negirtibûyan, gelek hêsan bû ko bûyera Şemzînan (bombekirina pirtûkxaneyê) jî li ser stuyê PKK-ê bimîne û bi îhtîmaleka mezin PKK-ê jî dê xwedîtî li bûyerê bikiriya; her wekî teqandina di nava soka Şemdînan de li ser stuyê PKK-ê mayî. Nimûneyên wiha pir in…
Yanî bi kurt û kirmancî, hêza ko gerillayên PKK-ê li çiyan dihêle rejîma tirk bi xwe ye. Berî niho eyamekê, di konferansa li Universiteya Bilgiyê hatî kirin de, hevserokê DTP-ê Ahmet Turk eşkere got; “PKK-ê bixwaze çekan dane jî dewlet nahêle ew çekên xwe dane”. Ji vê gotinê eşkere çi yî dî dikare bê gotin? Lewra her argumenta ko, “PKK li Qendîlê ye û çima Emerîka û îdareya kurd, pêşber PKK-ê hevkariyê li gel me nakin”, derewek û kumpaseka mezin ya rejîma tirk bixwe ye. PKK raste-rast mijareka “navxweyî” ya rejîma tirk bi xwe ye. Ev rejîm ne ko dixwaze PKK-ê ji Qendilê xelas bike. Lê ew dixwaze ciwanên kurd yên gerilayên PKK-ê bi destê emrîkiyan û îdareya kurd bidin kuştin da ko kurdên bakur bike dijminê îdareyâ başûr û emrîkiyan û bi vî hawayî hem bi cografî û hem jî ji aliyê psîkolojîk û siyasî ve “tamponekê” bêxê di navbeyna başûr û bakur de!...
Newnexwe ji bo çareseriya kêşeya PKK-ê kurd û hemî dostên kurdan riyên mequl didin ber rejîma tirk, lê ev rejîm, qet xwe nade ber van riyên mequl. Lewra gelek eşkere ye ko armanca rejîma tirk ya esasî têkdan û berpêlibertengkirina îdareya Kurdistanê ye. Ji bo vê jî qertek dî wekî qerta PKK-ê “efektîf” di destê rejîmê de tune. Lewra vê qertê pêjber hemî daxwaziyên kurdan û hêmî dinyaya ko “dijmin” e bi kar tîne û qet navê ev qert ji destê wê derbikeve.
|
