SELAHEDÎN, 11/6 2005 — Bîst û şeş sal in, ji dema ko Barzanîyê mezin çûye ser heqiya xwe û kurdan sembola xwe ya neteweyî ji dest dayî, kesatiya mirovê kurd kesatiyek leq û ebdalê girêyeka aloz e ko bêy piraniya wan ya herî zêde pê bihesin jî, bandoreke nerênî ya eşkere lê kiriye û piraniya wan ji wê bê ageh in ko yek ji faktorên herî sereke yên lerzokî û aloziya kesê kurd, bi taybetî jî di rojên bindestî û zordariyê de, jidestdana sembola neteweyî ye, ko ji bo gelên hê mafên xwe yên neteweyî bi dest nexistine, aliyekî mezin û bi bandor yê bihêzî û bixwebawerbûnê û mukumiya kesatiya wan e.
Di dîroka gelê kurd de her çiqas li vir – li wir, lîder û rêberên neteweyî ji bo heyameke diyarkirî derketine meydanê û derfeta ko di qebarek piçûk de jî be, lîdertî, yan rêberiya neteweyî ya gelê xwe bikin jî, ji wan re çê bûye, lê belê ti carî wan heyaman têrê nekiriye ko ev lîder û rêber bi wî awayî bibin sembola neteweyî ko vî aliyê kesatiya mirovê kurd têr bike û bibe cihê hêz û jixwebawerbûna mirovê kurd. Lîder û rêberê yekane yê ko heta roja îro jî ji bo kurdan bi giştî bûbe ev sembol û hêz û karîn û jixwebawerbûn û berxwedan û xwegirtin di kesatiya mirovê kurd de çê kiribe, Barzanîyê mezin bûye, ko ji roja jidestdana wî û vir de, hemû mirovekî kurd jî ev aliyê girîng û jiyandarê kesatiya xwe ji dest daye û jê re bûye derd û belayeke mezin.
Dikare ji xelkekî sade re, her çiqas ji vê hestê binalîne jî, ne hêsan be bandora nerênî ya nebûna sembola neteweyî fêm bike û eger ko bi kêmaniyeka di kesatiya xwe de bihese jî, belkî nikaribe wê kêmaniyê fêm bike û xwendinek wî ya lojîkî jê re hebe, lewra jî kesatiya wî lerzokî, leqî û aloziyek bêtir pê ve xuya dike, lê belê xelkên ronakbîr baş vê problema derûnî fêm dikin û dizanin nebûna sembola neteweyî ji bo gelekê mîna kurdan, çi êş û hestkirina bi kêmî û piçûkî û bêdesthilatiyê û çi leqbûnekê di kesatiya mirovan de çê dike û çawa bandoreke xirap lê dike, lewra jî hejmareke mezin ya ronkbîrên kurd ji dema ko Barzanîyê mezin wefat kiriye û heta niha, çendîn caran ev alî û aliyê din di helwêstên xwe de kirine û li ser pirsekê, bi taybetî jî pirsên siyasî, îro dijî dîtineka xwe ya duh û sibe jî helwêsteka din ya hevdij digirin. Bi kurtî, di kêsa kurdan de, nebûna sembola neteweyî, kesatiyeka narehet û bêbawer çê dike û bi sedan verêjên din yên vê yekê jî hene û eger ko civaknas lêkolînên zanistî li ser bikin, dê encamên gelek tirsinak û pir seyr û entîke jî ji wan re derbikevin holê.
Lîder û rêberên ko dibin sembola neteweyî ya gelên xwe, komek faktorên dîrokî û helwêstên wêrek û biryarên çarenûsî û têkoşîna bêsînûr, vê payê dide wan û dibin hêviya mezin ya gelê xwe, hemû faktorên Barzanîyê mezin jî yên ko ew kiribû sembola herî mezina neteweyî, hê jî zêde hebûn, ew beriya ko partiyê jî ava bike û xelkê di rêxistinên partiyê de organîze bike, hemû gelê kurd ew wek serok û rêberê xwe qebûl kir û bi têkoşîn û dilsozî û qurbanîdanên xwe jî bû ew sembola ko hêz û bawerî da her mirovekê kurd û ev valahî di kesatiya mirovê kurd de dagirt. Piştî wefata wî jî çendîn kesan hewl da bibin ew sembol, lê belê qed çê nedibû, ji ber hem kesekî ko ew hemû evrazî û nişêvî derbaz kiribin tine bû, hem jî êdî rojên ko wan Barzanîyê mezin çê kiribû, derbas bûbûn. Her hinek ji wan hewlan jî bûn encamên pir xera jê derketin û piştî ko ji bo cara yekemîn di bin çetra Barzanîyê mezin de, kurdan bi giştî hev girtibû, dîsa nakokî û natibayiyê beroka wan girt.
Niha ko Mesûd Barzanî wek serokê Kurdistanê tête hilbijartin û bi awakî fermî ji bal parlemênta nûnera gelên Kurdistanê ve erka serokatî û rêberiya Kurdistanê dikeve ser milên wî, careka din derfet ji kurdan re çê bû ko vê beşa winda ya girîng ya kesatiya xwe dîsa bi dest bixin û ew hêz û jixwebawerbûna ko roja îro ji bo berbirûbûna pêşhatan di her mirovekê kurd de pêwîst e, dîsa peyda bike. Ji bilî lihevhatinên nêvbera aliyên kurd li ser parvekirina post û payeyan, komeka faktorên dîrokî û pêwîstiyên îroyîn yên welê jî hene ko wisa dikin ji bilî her kesekî din, Mesûd Barzanî bibe serokê Kurdistanê, serokê ko rojên herî teng û tarî û di kûrahiya nakokiyan de jî çarçoveyekî parastina bidestxistiyên neteweyî yên kurd bûye û di demên herî dijwar û giran de jî, bi qurbanîdana xwe, qet nehiştiye yê ko kurdan bi dest xistiye, ji dest bidin, bidestxistî û serketinên ko paşerojê jî li ser destê wî ji gelên Kurdistanê re bi dest ve tên, wisa dikin ko piştî Barzanîyê mezin, bi maneya xwe ya rastîne, bibe ew sembola neteweyî ya ko kurd li hemû beşên Kurdistanê, bîst û şeş sal in, li bendê ne. |
