Nefel

[ ÇARŞEM, 2024-12-04 ] [ BIKE MALPERA DESTPÊKÊ ] [ BÊXE NÊV BIJAREYAN ] [ KONTAKT ] [ INFO ] [ LÊGERÎN & ARŞÎV ]

DESTPÊK

	Nûçe

	Nivîsar

	Kulturmagazîn

	Hevpeyvîn

	Kolumnîst

	Ewrokurd

	E-Pirtûk

	Lîteratûr

	Ziman

	Muzîk

	Foto

	Lînk

E-POSTEYA TE

	Nav (Username)



	Şîfre (Password)





	»E-posteyeka nû bo xwe qeyd bike

REKLAM

KOLUMNÎST

Dîmenên qerfbar yên opozîsyona Kurdistanê

HEWLÊR, 14/4 2011 — Berî çend rojan emîndarê giştî yê Yekgirtuya Îslamî ya Kurdistanê Selahedîn Mihemed Behaedîn got “Kurdistan di krîzeke siyasî de ye” û gelekên dî jî vê gotinê dubare dikin, lê gotina serokê partiyekê divêt bi cidî bêt wergertin û ne wekî ya kesekî normal.

Ez hêvî dikim ko Selahedîn Mihemed Behaedîn berê zanibe ka wateyê “krîza siyasî” çi ye paşê çi dixwaze bila bêje. Berî salekê û heft meh û nîvê hilbijartinên giştî li Kurdistanê li dar ketin. Li gor encamên hilbijartinan hin partî gihiştin desthilatê û hinên dî jî bi daxwaza xwe digel opozîsyonê man. Piştî wê jî azadiya rojnamegeriyê li meydanê bû, herwiha azadiya karê siyasî û azadiya xwenîşandanan ta azadiya wê bû sedema kuştina polîsan, îcar kanî “krîza siyasî” yan jî her kêmûkurtiyeke li welêt dibe nîşana “krîza siyasî”?

Ew zêdegavîyê dike û bi awayekî neberpirsane dibêje “koma mezin ji bûdceya vî welatî bo polîs pêşmergeyan diçe, ka çima dibêjin hêminî û aramî li Herêma Kurdistanê heye”? Ev sivikayetî ye bi hêza ko welêt diparêze û înkarkirina bûdceya ji bo parastina welatiyan û mal û milkê wan xerc dibe, nîşana bê berpirsiya siyasî ye. Çênabe kesekî berpirs ji tevgereke siyasî re van gotinên tewşo mewşo bêje. Eger hêminî û aramî li welêt bi bûdceyê be, bûdceya Iraqê bi çend qatî bûdceya herêma Kurdistanê ye, lê çi roj nîne ko Iraq bê qurbanî derbas bibe.

Bêguman eger kesekî ko hêminî û aramiya welatiyan ne xema wî be dê wan gotinan bike, ew û peyrewên wî wiha perwerde bûn ko di saniyeyekê de xwîna bi dehan kesan birije û çi mûyek ji gewdê wan nelive û tew kêfxweş jî dibin. Me ti carî nebihîstiye çi li Iraqê yan li Kurdistanê yan li çi cihekî cîhanê ko komeke îslamî bûne armanc ji terorê re. Tundûtûjî ji wan koman re rêya xweşhaliyê ye û hêviya gihiştina bi kursiya desthilatê ye.

Di dîmenên opozîsyona Kurdistanê yên nîv-komedî û qerfbar yên vê hefteya dawî de gelek tiştên trajîkomîk hene. “Nexşerê” û “peymana civakî” ji encûmena ber “Dergehê Seraya” Silêmaniyê heye. Ez piştrast im ko civîna xwedanenasan û nimêjkerên bê destnimêj li pey wan melayan, nakeve nav karê siyasî û ji hemûyan tiştekî rijd nahête der, lê min qet bawer nedikir ko dê bigihe vê asta qerfbariya li xwe û dîrokê.

Temenê nûgihayî û ciwaniyê di jiyana mirov de pir xweş e, mirov tê de bi hinek tiştên ji xwe mezintir difikire. Her em jî di vî temenî de wisa bûn, me bi rêya xwendinê xwe xwedî ezmûn didît, çavên me bi şoreşa oktoberê ya Sovyeta berê deliyabûn her wiha bi şoreşa fransî û Komuna Parîsê ta radeyekê ko hişê wan di wî zemanî de mabû û tenê gewdê wan dijiya.

Piştî wê em têgihiştin ko Kurdistan welatekî paşketî ye û ji welatên dinyayê cihêreng e. Ne li Kurdistanê karxane hene û ne karkerên zaf hene ko grevê bigirin û nejî sermayedar hene. Wê demê em nû digihîştin û em ne fîlozof bûn wek ên îro li Silêmaniyê “peymana civakî” derbixin ko zar bi şoreşgerên fransî dikin û sosyalîzmên Parîsê û fîlozofên sedsala navîn li Ewropayê. Ev tevlihevî ne ya qonaxa pêgihiştin û rewşenbîriyê ye, meger bi niyaza tinaz û qerfan bi hişê xelkê be yan ji bo bidestxistina hin destkeftan be.

“Peymana civakî” ya kurdî bi îmzeya “Encûmena ber Dergehê Serayê” derket, lê ev encûmen kî ye? Rewayî ji kê standiye? Çawa daxwaza hilweşandina hersê serokatiyan li herêmê dike û “bê şert û merc” û ya ji wê seyrtir xwe wek destûr ji Kurdistanê re pêşkêş dike.

Reftar û nêzîkahiya neberpirsane ya pêşengên opozîsyonê û wan fîlozofan dihêle mirov mat bibe û ji aliyekî dî ve veciniqe. Lê ez dibêjim pêwîstî bi matbûn û vecinqînê nîne, çunko niha gok li aliyê desthilatê ye. Rast e, di rojên destpêkê de dema beravêtinê (keviravêtinê) de, gok li aliyê xwenîşanderan bû, lê niha rewş ne wisa ye. Opozîsyon li pey gotinên bêwate û vala de diçe û êdî çi tiştê hêjayî rawestandinê di axaftina berpirsên opozîsyonê de nîne. Nuha gok di yarîgeha desthilatê de ye û ew dikare bi baweriya xwe bernameya çaksaziyê ya nû bi rê ve bibe û ne xem e eger çend meh biçin. Ya girîng ew e ko welatî bi rastiya pirsa çaksaziyê bihese.

Tişta dihêle ko ez di cihê xwe de bêm girêdan dîmenên pêkenok yên bêhêz yên çend kesên di desthilatê de ne ko dixwazin bi aliyên opozîsyonê re li hev bên, şûna ko bernameya desthilatê bi rê ve bibin ko ew destpêka rast ya çaksaziyê ye û ji bilî wê çi rê nînin, ne ji ber jinûvederketina metirsiyê, lê ji ber ew bername erkê desthilatê ye û mafê gel e jiyaneke asûde û hêja bijî.

-----------------------------------

Nivîskar: BEDRAN EHMED badranhabeeb@yahoo.com
Weşandin: 2011-04-14
Xwendin: 11602