Nefel

[ ÇARŞEM, 2024-12-04 ] [ BIKE MALPERA DESTPÊKÊ ] [ BÊXE NÊV BIJAREYAN ] [ KONTAKT ] [ INFO ] [ LÊGERÎN & ARŞÎV ]

DESTPÊK

	Nûçe

	Nivîsar

	Kulturmagazîn

	Hevpeyvîn

	Kolumnîst

	Ewrokurd

	E-Pirtûk

	Lîteratûr

	Ziman

	Muzîk

	Foto

	Lînk

E-POSTEYA TE

	Nav (Username)



	Şîfre (Password)





	»E-posteyeka nû bo xwe qeyd bike

REKLAM

KOLUMNÎST

Ez û Kongreya Brukselê

STOCKHOLM, 2/6 2006— Roja 21ê meha gulanê dawetnameyek ji (Kurdish American Committee for Democracy in Syria) ji min re hat ji bo ez di Konferensa Brukselê de beşdar bibim. Di dawetnameyê de çi belge, bername yan rojev ji min re nehat, lê belê tê de navnîşana malpera kurdusa hebû www.kurdusa.com û di malperê de belgeyek bi navê Mîsaqa Encumena Niştimanî ya Kurdî- Sûrî (ta vê rojê jî, 2ê hizêranê, ew belge bi orîjînala xwe) heye.

Dawetname ji serokê konferensa Brukselê, Sherkoh Abbas ( Brussels Conference Chairman) bû. Bi rastî min di jiyana xwe de tiştê weha nedîtiye. Konferensa ko wê bibe kongre, serokê wê pêşinde hatiye diyarkirin. Min gelekî guh neda meselê û min biryar da ko ez beşdarî konferensê bibim bi hêviya ko bikaribim ji nêzîk û ji hindur raya xwe ava bikim û ango jî bikaribim, heger ji min bê xwastin, alîkariyekê bi wan re bikim.

Şeva 27ê gulanê ez gihîştim cihê civînê. Min dît ko neh deh kes li ser rojeva konferensê dixebitin. Bi rastî ez qutifîm û min ji xwe pirsî gelo konferensek bi armanca yekîtiya cebheya opozisyonê ya kurdî, damezrandina Encumena Niştimanî ya Kurdî li Sûriyê û hevgirtin û hevkariya hemû rêxistin û komikên civaka kurdî li Sûriyê, gelo dibe rojeva wê konferensê di şeva wê de bê danîn? Careke din min nekir derdekî mezin û min got Xwedê xêr ke.

Di wê şevê de min li reşnivîsa rojeva konferensê nehêrt û careke din ez qutifîm. Di nav navên mêvanên ko dê di roja sisiyê 2006-05-29 de peyvên xwe bêjin çavên min li navê Somer Esedî (kurê Rifetî, biraziyê Hafizî, pismamê Beşarî) ket. Min ji yekî ji komîteya amadekarî pirsî gelo ev rast e? bersîva wî biraderî ew bû ko rast e lê ew bawer nake ko Somer dê bête konferensê!

Di roja yekê de hat xuyakirin ko çi karekî cidî ji bo ko ev konferens bi rêk û pêk here dawiyê nehatibû kirin. Tiştê herî vekirî ko min li ber çavên xwe dît û bi guhên xwe bihîst ew bû ko Encumena Niştimanî ya Kurdî li Sûriyê bê damezrandin û bi çi awayî be bila be, qe ne derd e!

Ya herî xirab mebesta amadekarên vî karî ew bû ko Encumena Niştimanî ya Kurdî li Sûriyê dê bibe parlementoya gelê kurd çi li derve û çi jî li hindur, û bibe temsîlciyê şer´î yê bi tenê jê re. Di reşnivîsa Misaqê de ev gelekî zelal û vekirî ye. Her çend wan dizanibû ko ji bilî du sê hêzên siyasî li hindurê welêt kes li konferensê nebû. Ew rêxistinên ha jî di roja dudyê de ji konferensê derketin.

Ji bo min gelekî girîng bû ko hemû rêxistinên siyasî beşdarî konferensê bibana. Lê bi rastî atmosfêrê ko hatibû afirandin ne ew atmosfêrê ko kurdan bigihîne hev. Mekanîzmên birêvebirina konferensê ne mekanîzmên alîkariya vê armancê bikin. Ya herî girîng mentalîteya (mejîyê) amadekaran ne mentalîteya ko berjewendiyên neteweyî bide pêş berjewendiyên kesayetiyê. Yek ji fikrên ko gelekî hate dugîsin kirin ew bû ko ev e 50 sal in rêxistinên siyasî tiştek bi ser nexistine.

Ev fikir gelekî xeter e û bersiva wê jî gelekî hêsan e. Gelo ew kes û malbat û eşîrên vî tiştî dibêjin, di van 50 salan de li kû bûn. Ne zûde ye rejîma Sûriyê dawetnameyek ji malbat û eşîrên kurdî re şand ko bi Beşar Esedî re rûnên. Gelo kes heye haya wî jê tune ye ko nûnerên wan malbat û eşîran bazdan çûn Şamê û pişta serê xwe xurand û vegeriyan ji ber hezreta Serok Beşar ne vala bû. Gelo kes heye nizane ko lîstika rejîma Beşarî ew e ko gelê kurd li Kurdistana Sûriyê ji ber hev bixîne. Belkî nayê bîra hinekan, lê xweş tê bîra min dema birayê Hafiz Esedî, Cemîl Esed, Komeleya Murteda damezirand. Bi sedan kes ji malbat û eşîrên kurdî tev lê bû. Ez dê vekirî bêjim. Ez ê ne 50 salan lê 100 salan bidim wan biraderan ko tiştekê, bi vê mentalîteya ha, ji me re bikin.

Ez du keviran ji çi rêxistinê re nadim ser hev, lê divê mirov bi bext û wijdan be. Şaşiyên rêxistinên siyasî gelek in. Şaşiya herî mezin parçebûna wan e. Ji xwe parçebûna wan e ya ko rê ji karên wekî konferensa Brukselê re vedike.

Di dema xwe de wezîrê kar û barê derve yê Israîlê, Aba Iban digot ko filestînî çi caran derfetan ji dest xwe bernadin ji bo derfetan ji dest xwe berdin. Ez hêvîdar im ko em kurd nekevin şûna filestîniyan û em derfetan ji dest xwe nebin. Ez ê fikra xwe dugîsin bikim. Derfeta gelê me li Sûriyê ew e ko rêxistinên wî yên siyasî li welêt cihekî xurt di opozisyona Surî de bigirin, û ez xweş bawer im ko ew dikarin vî karî bikin heger xweş li ezmûna tevgera siyasî ya gelê kurd li Başûrê Kurdistanê temaşe bikin û dersan jê bigirin.

Min jî di dawiya roja dudyê de dev ji konferensê berda û ez roja sisyê neçûm cihê civînê li Brukselê, lê min pişta hustê xwe xurand û ez vegeriyam mala xwe. Min meraq nekir gelo Somer Esed hat yan nehat Brukselê. Ji min re bes e ko dawetname jê re çûbû.

-----------------------------------

Nivîskar: Selam Nûman
Weşandin: 2006-06-02
Xwendin: 19953