STOCKHOLM, 4/3 2006 — Berî çend rojan miletê kurd, çi li welêt û çi li derveyî welêt, mirovekî pir mezin bi bîr anî. Di yekê adara 1979ê de Xwedê Mela Mustefa Barzanî bi rehma xwe şa kir.
Berî çend rojan miletê Swêdî kuştina mirovekî mezin bi bîr anî. Di 28-ê sibata 1986ê de kesekî serokwezîrê Swêdê, Olof Palme, bi du guleyan li Stokholmê kuşt.
Min di sala 1997ê de kitêbeke swêdî bi navê (Bergen är våra enda vänner, Tenê çiya dostên me ne) wergerî zimanê erebî kir. Nivîskarê vê kitêbê (reportajê) Tord Wahlström e. Ew di sala 1974ê de li Kurdistanê bû û gelek hevpeyvîn bi gelek mirovan re kirin. Dîtina Mustefa Barzanî tevî ko kurt bû ji ber rewşa şerî te`sîreke mezin li Tord Wahlströmî kiribû. Ew di kitêba xwe de wisa dinivîsîne: Ma gelo hemû mezinên cîhanê li hember vî zilamî çi ne?! Ma şahê Îranê.. ma Kissinger, Palme û Wîlson li hemberî Mustefa Barzanî çi ne?!
Min di pêşgotina xwe de ya ji bo wergera kitêbê wisa nivîsîbû: Min biryar da ko ez vê kitêbê wergerînim di vê dema nexweş ko êrîş li ser kesayetî û bermayiya Barzanî tên kirin ji kesin ko çi xemên wan tune ne ji bilî mihaweleya avakirina serfiraziyeke derew li ser derew, xap û gelaciyê.. kesin kîn dike wan bixwe ji ber yada Barzanî di hiş û wijdanê gelê kurd de zindî ye ji ber ew serok û serdarê gel, bi hemû rêxistin, qat (sinif) û dînên wî ye…. ez, bi van gotinên nivîskarî (yên li jorê ne), dawiyê li vê pêşgotinê tînim, hêviya min ew e ko kesên bi Yacûc û Macûcan têne xapandin, Yacûc û Macûcên ko dixwazin xwe bikin pêxember û stalînên nû. Hêviya min ko ew van gotinan bixwînin û li ber xwe kevin.
Bîreweriya Palme jî ji bo kurdên li derveyî welêt û bi teybetî li Swêdê gelekî giring e. Palme, bi kurtî, dostê miletê kurd û doza wî bû.
Bîreweriya van herdu mirovên mezin tiştekî hevbeş tîne bîra min. Ev tiştê hevbeş kesek ji wan Yacûc û Macûcên ko min li jorê qal kiriye. Ew kes jî Abdullah Ocalan e.
Abdullah Ocalan û partiya wî Partiya Karkerên Kurdistanê xweş dizanin ko Mustefa Barzanî bi rola xwe ya mezin di dîroka miletê kurd de, rola wî di sîqalkirina ramana neteweyî ya kurdî de bûye milkê, ne tenê Partiya Demokrat ya Kurdistanê û gelê kurd li başûrê Kurdistanê, lê belê gelê kurd li her çar parçeyên Kurdistanê. Qazancên ko îro gelê kurd li başûrê Kurdistanê bi dest xistiye bêguman ji berhemên xebat, raman û siyaseta Barzanî ne.
Abdullah Ocalan, ji roja bi alîkariya MITê (istixbarata Turkiyê), di salên 1970yê de dest bi şerê gelê kurd, çi li her deverê Kuristanê û çi li derveyî Kurdistanê, kiriye, dizanibû ko mana Barzanî ji bo gelê kurd çiye. Wî dizanibû ko kurd bi hemî rengên xwe yên siyasî û dînî, bi çepên xwe, bi rastên xwe, bi moderatên xwe, bi dîndarên xwe û bi ateîstên (milhidên) xwe her û her rêz û hirmet ji bo mirovatî, têkoşîn û kesayetiya Barzanî digirin tevî ko nêrîn û baweriyên wan cuda bin jî.
Yek ji erk û armancên Abdullah Ocalan û PKKê ew bû ko wêneya Barzanî di mejiyê kurdî de xirab bikin. Mala Xwedê ava be ko ew bi ser neketin. Lê mixabin ew di nav xelk û çekdarên xwe de bi ser ketin. Di vî warî de, qet ji bîra min naçe ko mirovekî wek Mela Ebdilahê Xerzî, bê hemd û bê zanîna xwe tev li vê siyasetê bû. Di destpêka salên 1990ê de rojnameyeke PKKê (ez dibêjim qey Serxwebûn bû) sihbeta Abdullah Ocalan digel Mela Ebdulahî weşand. Bi rastî ez nikarim navê wê bikim sihbet ji ber ko min ew wekî tehqîqa polîsekê bi siyasetmedarekî re dît.
Abdullah Ocalan ji Melê re dibêje ko piştî ewqas sal ji meletiyê Mela tiştek ji dîn fêm nekiriye, û Mela jî her dibêje: belê rast e, min tiştek jê fam nekiriyê. Abdullah Ocalan dibêje: mala Barzanî tiştek ji gelê kurd re nekiriye û xayîn in û Mela jî her dibêje: belê rast e. Mela Ebdula berî weşana vê tehqîqê, bi tesadifî bibû mêvanê min li Qamişloyê. Wî bihîstibû ko xalê min ji serxetê hatibû mêvanê min. Mela Ebdula û xalê min Mela Ebdilqidûs ji kevin de dostên hevûdu bûn. Xalê min bihîstibû ko Mela Ebdula bûye dostê PKKê û gotinên nebaş di derheqê Barzanî de dibêje. Xalê min gazin ji dostê xwe kir. Mela Ebdula inkar kir ko tiştekî wisa gotibe. Vêca kî ji wan derewa dike (Abdullah Ocalan yan Mela Ebdula) ji min re ne derd e. Bi xwe Mela Ebdula çûye bal rehma Xwedê û Abdullah Ocalan jî mêvanê hevalên xwe ye li Imraliyê. Pirs ne ew e. Pirs ew e ko Abdullah Ocalan û PKKê çi ecêb û felaket bi serê xelkên me de kirî ye. Wan kultireke pir xirab di nav miletê kurd de belav kir. Kultira bêbextî, derew û kuştinê, kuştina mirovên ne wekî wan difikirin û rexnê li wan dikin.
Yeke dî ji erk û armancên Abdullah Ocalan û PKKê ew bû ko navûdengiya gelê kurd di nav raya giştî li cîhanê bi xirabî nîşan bide. Di vî warî de bûyera kuştina Palme nimûneyeke ronî û zelal e. Ji destpêkê ve xanima Palme ya ko di şeva kuştinê de pê re bû, qatilê Palme nas kir û got ko Krîster Peterson qatilê Palmê ye. Lê hinek swêdiyan nedixwestin ko qatilê Palmê mirovekî serxweş, heşaş û psîkopat be. Wan dixwestin ko qatil girêdayî pirseke siyasî be ji ber Palmê bi gelek pirsên siyaseta navnetewî mijûl bû. Swêdiyan ji Abdullah Ocalan û PKKê çêtir nedîtin. Ya xirab ne ew bû, ya xirab Abdullah Ocalan alîkariya swêdiyan kir ji bo şibhetê bibe bi ser PKKê û herwekî bi ser kurdan ve. Abdullah Ocalan û PKKê bi her awayî di nav raya giştî li Ewropayê sûreta ”PKK û kurd ji hev venaqetin” belav kirin û ji ber vê yekê jî kurdan û bi teybetî kurdên li Swêdê gelek tade û zehmetî ji ber vê meselê kişandin.
Di folklora kurdî de dibêjin ko gurrî carekê ji bo xelk qala wî jî bikin di odê de qûna xwe tazî kir û rît. Ji ber tiştekî gurrî tune bû xwe pê bide nasîn û pê bibe bi navûdeng. Mirov tiştên ko Abdullah Ocalanî kirine û tiştê gurrî kiriye bide ber hev ew dê bibîne ko gurrî civakeke biçûk aciz kir lê Abdullah Ocalan doza gelekî têk bir.
Sed rehmet li gora gurrî bin. |
